امید برای همه آشناست
امید رو همه تو عمرشون کلی شنیدن
اما ...
اما چندتا از ما امید رو دیدیم و حسش کردیم؟
معنا و مفهومش رو با تمام قلب و وجودمون حس کردیم؟
اصلا امید برای شما یعنی چی؟
چرا همیشه امیدواری رو تو اوج سختیها و بدبختیهامون پیدا میکنیم؟
واقعا چرا؟
چرا وقت خوشی و جیک جیک مستون ای امید رو نمیبینیم؟
وقتی یک بیمار صعب العلاج یا لاعلاج رو میبینیم که داره با همه درد دورنجی که میکشه ولی لبخند و رضایت شده خوشبختیش میگیم امیدواره و داره مبارزه میکنه؟
اصلا همش میگین امید به زندگی در فلان کشور شده n سال یعنی چی؟
مگه غیر از اینه که همه تک تک لحظه های زندگی یعنی "امید"؟
مگه امید همون نور و روشنایی توکل وایمان نیست که به قلب آدمی تابیده؟
مگه همون چیزیکه وقتی گمش میکنیم و اونوقته که بدبختی میاد سراغمون همین امید و ایمان نیست؟
مگه امید همون تلاش با اراده و عزم راسخ و وظیف شناسی نیست؟
مگه امید " اعتماد به خدا " نیست؟
پس چرا دست و دلمون میلرزه درست وقتیکه باید با همه محکمی و استقامتمون به خدا اعتماد کنیم؟
"... لحظه دیدار نزدیک است
باز من دیوانه ام ، مستم
باز می لرزد دلم، دستم
باز گویی در هوای دیگری هستم
های!مپریشی صفای زلفکم را دست !
آبرویم را نریزی دل!
لحظه دیدار نزدیک است..."
نویسنده : تقدیر
الهی شکرت برای هستی!...